Dorianus
0% wtajemniczenia
Dołączył: 18 Sty 2008
Posty: 33
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
|
 Wysłany: Sob 0:01, 19 Sty 2008 Temat postu: O miejscu doskonałym |
|
|
O miejscu doskonałym
W życiu można rozróżnić kilka jego sensów (nie trudno o nich nie pomyśleć)takich uniwersalnych i ogólnych jak np. tworzyć nowe życie lub zaspakajać swoje ciało, czyli żyć i życie dawać. Robimy wiele różnych działań, z jakichś pobudek, szukamy rozwiązań czegoś co by nas stawiało w jakiejś lepszej sytuacji. Całe nasze życie polega właśnie na tym, ale wszystko to skutek czegoś. Robimy coś bo musimy, a z jakiejś przyczyny w końcu trzeba.
Taką przyczyną można nazwać "istotę pierwszą", ale trzeba sobie zdać sprawę, że z jakiegoś powodu nas powołała do istnienia (czyli jesteśmy też skutkiem, a może przyczyną?). Można przypuszczać, że było to uczucie samotności. --------------
Myślę, że należy się zastanowić nad sobą samym, poznać siebie, po obserwować własną osobę. Już wiemy, że sensu na tym świecie niema- sami go szukamy i tworzymy. Najlepsze jest to, że wielu z nas ciężko go znaleźć, szukamy go w miejscu gdzie go niema. Więc nigdy go nie znajdujemy, my sobie go wymyślamy, co oznacza, że na swoje potrzeby tworzymy iluzje. Sądzę, że miejsce dla nas doskonałe to takie gdzie nie musielibyśmy tego sensu szukać, tworzyć, wymyślać.
Największym napędem naszego istnienia są uczucia, przez nie czujemy potrzeby. Nie mogąc się od potrzeb uwolnić musimy im sprostać, to takie kółeczko- mamy potrzebę to ją zaspakajamy, znowu mamy potrzebę też ją zaspakajamy. Potrzeby zniewalają, nas zabierają nam wolność, stawiając nas w takiej sytuacji gdzie mówimy "ja chce". Można pomyśleć że naszą wadą jest czucie bo dajemy się złapać w sidła wytworzonych przez świat potrzeb(przez świat, myślę tu o naszym ciele, na które nałożył architekt wiele klątw jakimi są- jedz to znaczy żyj, nie jedz to umieraj) Następną cechą miejsca doskonałego z pewnością jest zabranie nam potrzeb- wtedy potrzeb niema, ale pozostają uczucia. Dzięki uczuciom wiemy jak krzywdzić dla swojej satysfakcji i dawać coś innym dla swojej satysfakcji, istnieć to czuć, istnieć to też myśleć. Ten świat stawia nas w miejscu gdzie, by istnieć musimy zaspakajać potrzeby, jest to gwałt na nas samych i zabranie nam wolności i uczucie nie jest już głównym mechanizmem tylko stworzone potrzeby. W miejscu doskonałym nie mogły by istnieć potrzeby wymuszone, lecz tylko takie które wynikają z nas samych- naszych wewnętrznych uczuć, tych które prowadzą do satysfakcji.
Świat po jakim stąpamy jest dualistyczny- chce powiedzieć przez to, że jesteśmy zanurzeni w miejscu zła i dobra, ciemności i światła. To nie jest w żaden sposób dla nas odpowiednie. Aby miło się czuć powinniśmy być od tych atrybutów wolni, uwolnić się od nich, musimy przestać pojmować wszystkiego w kategoriach dobre i złe, czarne i białe. Na tym świecie nie możemy tego zrobić, z jednego prostego powodu, za wielką możemy zrobić komuś krzywdę spełniając swoje zachcianki i fantazje i za wielką krzywdę możemy zrobić sobie oddając się komuś itp. Cechą tego świata są właśnie ekstremalne (nieodwracalne, przesadzone) konsekwencje, one nas zniewalają (nie jedz- umrzesz jedz- żyj). Nie masz wyboru, więc nie jesteś wolną istotą, przez te same konsekwencje nie możemy przestać pojmować rzeczy dualistycznie, bo jesteśmy w świecie dualistycznym! Mam nadzieje, że do wszystkich dotarło DUALIZM nie jest dla nas korzystny i odpowiedni. Więc w miejscu doskonałym nie mógł by panować dualizm, czyli nie panowały by i ekstremalne konsekwencje tylko zrównoważone.
Brak ekstremalnych konsekwencji to bardzo ważna kwestia, bo dawała by nam możliwość mordowania dla satysfakcji, ale nikt by nie ucierpiał, bo nikt by nie zginą - to tylko przykład po prostu pomyślcie o tym na co macie ochotę a nie możecie tego zrobić z powodu tych ekstremalnych konsekwencji. Taka zabawa w wojnę nie ma na celu zabicie kolegi z którym się w tą wojnę bawię. Chcemy wygrać ale nie chcemy zniszczyć. Chcemy zdominować, a nie zniszczyć- zabić- wyeliminować.
Świat doskonały nie może być dualistyczny, to wtedy jaki ma być? Różnorodny kolorowy, miły, piękny, brutalny i dający nam wszystko. W wielu z was teraz zapewne rodzi się pytanie w końcu, jak masz wszystko to nie masz już o co pracować, po co robić cokolwiek, gdzie tu sens? Nie zapominajmy, że nadal w takiej budowli istnieją uczucia, one są mechanizmem naszej ochoty, z tą różnicą że bylibyśmy wolni i mieli więcej możliwości, o te które nam są tutaj zakazane.
Ten świat zbudowany jest z materii, która nas z gury ogranicza (nie polecisz nie mając skrzydeł, lub samolotu- twoje ciało jest ograniczone). Materia jest ograniczona, a my jesteśmy z niej złożeni, więc w konsekwencji jesteśmy ograniczeni. W miejscu doskonałym materia istniała, aby urzeczywistnić nas samych- naszą sztukę. Tworząc ją wyrażalibyśmy swoje uczucia i tworzylibyśmy je w innych osobach, poprzez kreację materii- kształtowanie wolą w piękne, lub przerażające kształty i barwy, przedmioty, ozdoby, bronie, budynki- świątynie naszych uczuć, zależnie od naszych charakterów.
Życie bez konsekwencji ekstremalnych i bez ograniczeń. Być bogiem dla sztuki boskości, istnieć by chwalić swoją sztukę indywidualnego istnienia. Iść drogą doskonałości według swojego własnego upodobania. Za taki świat doskonały warto walczyć, warto istnieć.
(to artykuł stworzony na potrzeby firmamentów - dla ciekawskich banner w podpisie, cóż nieco filozofii nikomu nie zaszkodzi)
Post został pochwalony 0 razy
|
|
